ləçək

is.

1. Ağdan, çitdən, ipəkdən və s. dən üçkünc qadın baş örtüyü. Nəhayət <Gövhər> . . ləçəyini açıb qulaqlarının və qaşının üstündən çəkdi. Ə. Ə..

2. bot. Çiçək tacında olan yarpaq, gül yarpağı. Dağgülünün çiçəkləri; Nanələrin ləçəkləri; Parıltılı şehlə dolu. M. D.. Şairin gözündən iki damla yaş; Düşür çiçəklərin ləçəklərinə. B. V.. . . . arvad (övrət) ləçəyi olsun – «bu işi görməsəm və ya görə bilməsəm kişi deyiləm» mənasında. <Rüstəm bəy:> . . Hərgah onu atası yoluna göndərməsəm, bu papaq mənə övrət ləçəyi olsun! N. V.. <İbad:> Əyər biləm o bura gəlibdir, onun böyük tikəsini qulağına döndərməsəm, bu, papaq olmasın, lap arvad ləçəyi olsun! C. C..

◊ (Başına) ləçək örtmək – öz namusuna, şərəfinə, mənliyinə toxunacaq hərəkət etmək, qorxaqlıq göstərmək. Qoç Koroğlu ləçək örtməz başına; Düşmən qabağında gülmək gərəkdir. «Koroğlu».